گسست یا گشایش؟

واژه «گسست» برای من همواره یادآور مفهوم شکست، جدایی، تلخی و تصویر گسل‌های بازشده، زلزله و فاجعه بوده! امروز همه این معنی‌های پنهان و پیدای ریشه‌زده در ذهنم را مرور کردم. فهمیدم که گسست تنها یک هشدار است؛ یک تلنگر برای به‌خود‌آمدن، بازیافتن، از نو شدن و آفریدنی از نو.

گسست و گشایش دو شاخه یکسان زندگی‌اند که هر دو از یک نقطه روی تنه درخت  جوانه می‌زنند. از هم دور می‌شوند اما پیوسته با وجود درخت به هم متصلند و از هم‌ جان می‌گیرند.

هر لحظه می‌توان یک گسست را درست مثل یک پیرهن پشت‌وروشده برگرداند

و  فقط آن را پوشید.

فراز و فرود هستی را باید باهم درآغوش کشید.

4 پاسخ

  1. چه جالب دیدی و نوشتی
    ممنون از سهیم شدنت، شاید تکرار بعضی چیزها علتش اینه که از اول درست تشخیص ندادمشون و خب نسخه اشتباه و بعدش تکرار و تکرار

    فوق العاده بود ممنون ازت

  2. انسان سه راه داره: راه اول از گذر اندیشه عبور می کنه ، این والاترین و ارزشمند ترین راه هست ، راه دوم از تقلید می گذره ،که این آسون ترین راهه و اما راه سوم تجربه ، این تلخ ترین راهه.گسست رو اگه با تمام وجود احساسش کرده باشی یعنی راه سوم ، دردناک و تلخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب مرتبط