اولین کاری که با یک تکه پنیر فتای مهجورمانده در گوشه یخچال می‌شود کرد چیست؟
هزار ایده و دستور انواع کیک و شیرینی و دسر گرفته تا ساندویچ ساده نان و پنیر و سبزی به‌شیوه کتاب فنی‌وحرفه‌ای دوم راهنمایی از ذهن عبور می‌کند. پنیر چند روز دیگر بماند، زره سبز و سیاه لشکر کپک‌ها روی آن ظاهر می‌شود. پس باید دست جنباند و کاری کرد. درست مثل وقتی که آدم با داشتن یک بوق، رویای رولزرویس در سر بپروراند.
ایده‌ها یک‌به‌یک رد می‌شوند تا اینکه خسته می‌شوید و تکه پنیر مفلوک را به حال خود رها می‌کنید تا به سرنوشت محتوم خود دچار شود. اما درست قبل از خواب، ممکن است در گشت‌وگذاری مجازی، با تکه پنیر مشابهی مواجه شوید که در ویدئوی کوتاه یک‌دقیقه‌ای به سرانجامی متفاوت با آن همه ایده‌های رنگ‌به‌رنگ اما منسوخ ذهن شما رسیده‌اند. تصویر خوشمزه‌ای که همراه با سنگینی پلک‌ها به بطن روان شما رسوخ می‌کند.
حالا فردا شده است و دلتان میخواهد پنیر آواره را به همان مقصد دلبرانه دیشب برسانید. در یخچال را باز می‌کنید که طبق دستور، یک تخم‌مرغ و نصف لیوان شیر از آن بردارید. سری هم به فریزر می زنید تا جعفری خردشده و مقداری پنیر موزارلا بردارید که ناگاه چشمتان می‌خورد به چند ورقه خوش‌رنگ چدار. چه اشکالی دارد؟ مگر نه این است که پنیر عصاره لذت غذاست؟ پس دریغ نکنید و هرچه می‌توانید آشپزی را لذت‌بخش‌تر کنید. لذتْ اصل اول هر کاری و به‌خصوص آشپزی است.
به‌جای دو پیمانه و نیم آرد توصیه‌شده در دستور، یک پیمانه اضافه می‌کنید و برای جذاب‌تر کردن آن دوسه تا سیب‌زمینی متوسط کبابی و پوره‌شده را با کره و نعناع خشک و آویشن هم قاطی بقیه مواد در غذاساز و یا با انگشتان مبارک هم می‌زنید. خلاصه که دستور اولیه غذا را به‌هم می‌ریزید و هرچه دلتان بخواهد از آن می‌سازید. به خودتان حق می‌دهید چون غذایی که می‌خواهید در نهایت سر سفره ببرید، باید امضای شخصی خودتان را داشته باشد.
از قدیم گفته‌اند در دو چیز جسارت لازم است: در عشق و آشپزی؛ اولی را به خودتان واگذار می‌کنم اما ارزش آشپزیِ سرشار از هیجان و خلاقیت -حتی اگر غذایی به سفتی سنگ، به شوری دریای سیاه و یا به تندوتیزی سوپ آب‌فلفل هندی‌ها هم شود- از غذایی خوشمزه اما با مهر و امضای دیگران به‌مراتب بیشتر است.
مایه‌ای که تا به‌حال تهیه شده در اثر امتزاج سه نوع پنیر، پوره نرم کره‌ای، شیر و تخم‌مرغ حسابی چسبناک شده و به‌آرامی باید آن را روی سینی چرب‌شده و آردپاشی‌شده فر یا تابه پهن کنید. این مرحله هم صبر و حوصله میخواهد و هم برای صاف و یک‌دست‌کردن سطح مایه نیازمند حرکات موزون و ظرافت‌مندانه دست و رقص قاشق یا کفگیر و به قول فرنگی‌مآب‌ها اسپاچول یا همان ماله خودمان هستید.
مایه پرپنیر آن‌قدر قوام گرفته که خیلی زود روی حرارت فر یا تابه روی گاز خودش را می‌گیرد. حتی آن نصف قاشق مرباخوری بیکینگ‌پودری هم اضافه کرده بودید بادی به غبغب غذا می‌دهد اما بعد از جدایی از حرارت مستقیم فر یا اجاق گاز، خیلی زود آن بادش هم می‌خوابد.
لایه زیر چسبیده به سینی که طلایی شد، شبیه به همان حالتی که در پخت پیتزا رخ می‌دهد، روی فر یا گریل را روشن می‌کنید (یا در تابه برمی‌گردانید) تا رویه کوکو هم طلایی و مغزپخت شود. حالا وقت سروکردن است.
آن دستور اولیه جذاب و خوشمزه در ویدئوی یک‌دقیقه‌ای اسنکی بود که با تغییر مسیر پنیری و افزودن پوره سیب‌زمینی به سمت کوکوسیب‌زمینی متمایل شد ولی محصول نهایی طعم فتیر خوش‌عطر خانگی می‌دهد و به قول مولانا «بر بوی پسته آمد و بر شکر اوفتاد.»
عصاره لذت در این دستور پنیر است اما می‌تواند بسته به میل و ذائقه شما انواع گوشت یا سبزیحات باشد. مهم این است از هرآنچه دم دستتان است، درفرآیندی سرشار از بازیگوشی و جسارت و لذت، غذایی دلخواه خود و اطرافیانتان درست کنید. نتیجه هر چه شود، هرگز رضایت کامل در همان لحظه تأمین نمی‌شود پس راضی‌شدن آن‌قدرها هم ارزش سرمایه‌گذاری ندارد مگر آنکه آشپزی را همراه با جست‌وجو و کنکاش برای خود دلپذیر کنید.
حالا همه این‌ها چه ربطی به نوشتن داشت؟
همانا برای اهل ایمان همواره نشانه‌هایی وجود دارد!
آخرین دیدگاه‌ها