چای‌ماسالا برای زمستان فسرده

اینکه ته سال، چند روز مانده به عید، به‌دنیا آمده‌ام، به‌گمانم روی چرخه زندگی سالانه‌‌ام اثر داشته. چون دقیقا بهار که می‌رسد، روح‌وروانم نو می‌شود؛ تابستان فصل شداید است گویا، در برابر بهره‌مندی از میوه‌های معرکه‌اش گرما و حشرات و از آن طرف روی سخت زندگی پوستم را می‌کنند؛ پاییز موسم جنون و شیدایی و فوران عشق به طبیعت و زندگی است و زمستان‌ها افسردگی لانه می‌گزیند.

این پژمردگی و سردی بی‌رمقی که در زمستان به جانم می‌خزد هم گذراست، مهمان دوروزه‌ای‌ست که ازقضا این روزها دارد پیوند می‌خورد به تکان‌های ریز جوانه‌های بهار. قصدم این نیست که از تغییرات فصلی خودم بگویم. می‌خواهم تا این زمستان سر نیامده کشف نهایی خودم را از پدیده‌ای برایتان بگویم که خیلی وقت‌ها، سرمای وجودم را به‌ملایمت و نرمی از بین می‌برد و ذره‌ای از باور زنده‌بودن را در من روشن می‌کند: چای ماسالا.

اینکه هندی‌ها لفظ ماسالا را به هر ترکیبی از ادویه‌جات می‌‌گویند، من نه هندشناسم و نه توضیحی برای آن دارم. ولی این را می‌دانم که طی این هفت-‌هشت سالی که چای‌ماسالا‌خور شده‌ام، انواع دستورهای گونه‌به‌گون را برای درست‌کردن ترکیب دقیق و متناسبی از ادویه‌جات امتحان کرده‌ام و این دستور آخری چنان به دلم نشست که دلم می‌خواهد آن را با شما هم درمیان بگذارم. درواقع مهم‌ترین ویژگی این دستور که نتیجه‌اش بسیار دلچسب و شامه‌نواز هم هست ضدفرمولی بودن و بخشیدن اختیار به سلیقه فرد است.

ترکیب اصلی ادویه ماسالا زنجبیل، هل، دارچین،‌ فلفل سیاه، میخک و جوز هندی است. بعضی‌ها بادیان (ادویه ستاره‌ای)‌ و رازیانه هم اضافه می‌کنند. اما بگذارید خیالتان را راحت کنم، شما از هر ادویه‌ به هر میزان و تناسبی که دلتان می‌خواهد می‌توانید استفاده کنید! من که همیشه دنبال نسبت‌های دقیق ادویه‌ها بودم، الان در هر بار درست‌کردن این نوشیدنی شفابخش ترکیب جدیدی را امتحان می‌کنم که همگی عالی از آب درمی‌آید چون از چاشنی جسارت و خلاقیت هم استفاده می‌‌کنم -قبلا توضیح داده بودم که جسارت در آشپزی چه نقش مهم و کلیدی دارد.

نکته‌های طلایی هم داریم!

اولی این است که فکر آسیاب‌کردن ادویه‌ها و نگهداری به مدت طولانی را از سرتان اخراج کنید! به همین صراحت، چون تمام شکوه ماسالا در این است که هر بار آستین بالا بزنید و عطر تازه ادویه‌ها را به‌جان گسیل کنید. اصلا نیازی به آسیاب‌کردن نداریم. تنها چیزی که لازم است یک هاون کوچک است که معمولا در خانه هر ایرانی زعفران‌خور پیدا می‌شود.

مهم‌ترین ادویه ماسالا یعنی زنجبیل را تاحد ممکن تازه استفاده کنید. قطعه‌ای از آن را همراه با چند دانه کامل هل و میخک و تکه‌ای چوب دارچین و چند دانه فلفل سیاه گرانول (آسیاب‌نشده) و تکه‌ کوچکی جوز هندی و اگر دلتان خواست ادویه‌های دیگر را داخل هاون بکوبید. این دفعه آخری، من کمی به خشک تفت‌داده‌شده و گل محمدی هم اضافه کردم.

مرحله بعد این است که برای استخراج بیشتر عطر ادویه‌ها، به‌مدت سی ثانیه و حتی کمتر بدون روغن تفت دهید و بعد با کمی آب یکی دو دقیقه روی حرارت اجاق بگذارید. این‌کار باعث ترشدن دوباره ادویه‌ها و درآمدن بیشتر عطر و طعمشان می‌شود. بعد مقدار آب و شیر را هم به دلخواه و آزمون خودتان اضافه کنید.

حواستان باشد که آنزیم‌های زنجبیلِ تازه شیر را می‌بُرّند پس حتما بعد از مرحله جوشیدن ادویه‌ها در آب شیر را اضافه کنید. در این مرحله چای و شکر را می‌شود افزود. هرچه برگ‌های چای تازه‌تر،‌ بهتر. خود من ترجیح می‌دهم از چای یا حتی قهوه دم‌شده استفاده کنم و به جای اینکه شکر بریزم، در مرحله نوشیدن، با عسل یا سس کارامل آن را شیرین کنم.

خلاصه که همه چی دست خودتان است. جرأت داشته باشید و ترکیب مطلوب و محبوب خود را بسازید و هر بار خودتان را از محصول نهایی شگفت‌زده کنید.

و در آخر، بعد از حدود چهار-پنج دقیقه که اجازه دادید مخلوط ادویه و شیر و چای (حتی می‌توانید چای را هم حذف کنید) به‌خوبی باهم حرارت ببینند، آن را صاف کنید و در لیوان دلخواهتان بنوشید. نوش جان.

فقط یادتان باشد موقع نوشیدن ماسالا فاصله حداکثری را از گوشی و تلویزیون و لپ‌تاپ رعایت کنید. کتاب و کاغذ و قلم و اسباب موسیقی و طرب کنارتان باشد، مجاز است البته. با تمام حواستان ماسالا را بنوشید و اجازه دهید گرما و رایحه دل‌انگیز آن به اعماق جانتان جاری شود و زمستان وجودتان را حتی اگر برف و بارانی در آن نباشد برای پذیرایی از آفتاب بهار آماده کنید.

پ.‌ن: ازقضا به‌‌مانند آشپزی، برای کشف روابط میان تهیه ماسالا با نوشتن هم نشانه‌ها برای اهل ایمان محفوظ است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب مرتبط