تمرکز گوجَوی

از وقتی فهمیدم گوجه‌فرنگی به‌جز خواص آنتی‌اکسیدانتی و ویتامین‌ و حساسیت‌زایی برای بعضی‌ها و فلان و بیسارهای دیگری که من الان حال جستن و گوگلیدنشان را ندارم، یک استفاده ویژه هم دارد علاقه‌ام به گوجه که تا آن‌روز یکی از «میوه«‌های محبوبم بود دوچندان شد:

تا اینکه در دوره جدید یک بار دیگر تشویق شدم و باز هم خوردم توی دیوار. چون برای برخی از اعضای بدن من نشستن به‌مدت ۲۵ دقیقه متمرکز روی یک کار راحت نیست. درواقع ممکن است ولی همراه با لذت و آرامش خاطر نیست.
الغرض، همه این‌ها را گفتم که اول، اگر نمی‌دانید این تکنیک چیست و چطور می‌شود از آن استفاده کرد، خودتان بروید بگوگلید! و دوم، من برای همیشه عطای این روش را به لقای عذاب‌آورش بخشیدم (همیشه شک می‌کنم که اول عطا می‌آید یا دوم لقا)…
می‌ماند جایگزین این روش که من بسیار مفید و رهایی‌بخش و البته کارامد یافته‌ام که اگر عمری بود فردا شب درباره آن می‌نویسم.
پی‌نوشت:‌ عکس بالا را از پومودوروی دست‌ساز خودم گرفتم. ببخشید دیگر، گوجه قرنطینه‌ای و خسته از گوشه‌نشینی کنج کشوی یخچال بهتر از این نمی‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب مرتبط