آدم‌های شهر من

– مادر این صف صندوقه؟ چشم‌های بالای ماسک چند‌لایه گفتند بله. – من بعد از شما حساب می‌کنم. و همین‌طور که با عصای سیاهش، شبیه

نمی‌دانم چه سرّی دارد که در خواندن ادبیات داستانی، مرغ حیاط خودمان در برابر آن غازهای سفید وحشی همسایه به‌ چشم نمی‌آیند. ولی خب نمی‌شود

سر همین کوچه‌ای که الان ساکنش هستیم یک ساختمان دوطبقه است. قدیم‌ها که خانه‌مان حدود پانصد متری پایین‌تر از اینجا بود طبقه دوم همین ساختمان