اندوه دراز شب
نه رنگی از بیهودگی در آن هست نه کرختی ولی به ژرفای خود اندوه، تنهاست. و با نفوذ بی‌چون‌وچرای تنهایی سیال است در دریای خیال
مرداد ۱۹, ۱۳۹۹
بدون دیدگاه
دودوک
تگ ها
برچسب‌ها
آدم‌های شهر من
اضطراب
انتخاب
انیشتین
اولویت
بازی
برکت
بهار
به مویی بندیم
بی ثباتی
تسهیلگری
تعادل
تماشا
تمرکز
تهران
تکرار
ثروت
جنگل
خاکستری
داستان
روایت
روایت شخصی
رویا
زندگی
سادگی
سایه
شنیدن
شهر
طبیعت
طلوع
من خودم هستم
نامه
نامه‌نگاری
نامه‌های من و پول
نانومحتوا
نوشتن
نیمه تاریک وجود
پادکست
پول
چشمه
کابوس
کتاب
کتابخوانی
کرونا
گفت‌وگو
آخرین دیدگاه‌ها