همین آدم‌های معمولی
نمی‌دانم چه سرّی دارد که در خواندن ادبیات داستانی، مرغ حیاط خودمان در برابر آن غازهای سفید وحشی همسایه به چشم نمی‌آیند. ولی خب نمی‌شود
آذر ۱۲, ۱۳۹۹
بدون دیدگاه
قصه
تگ ها
برچسب‌ها
آدم‌های شهر من
اضطراب
انتخاب
انیشتین
اولویت
بازی
برکت
بهار
به مویی بندیم
بی ثباتی
تسهیلگری
تعادل
تماشا
تمرکز
تهران
تکرار
ثروت
جنگل
خاکستری
داستان
روایت
روایت شخصی
رویا
زندگی
سادگی
سایه
شنیدن
شهر
طبیعت
طلوع
من خودم هستم
نامه
نامه‌نگاری
نامه‌های من و پول
نانومحتوا
نوشتن
نیمه تاریک وجود
پادکست
پول
چشمه
کابوس
کتاب
کتابخوانی
کرونا
گفت‌وگو
آخرین دیدگاه‌ها